Korona akım metodunda, O₂'nin (dioksijen), elektrik akımından geçirilmesi sırasında oksijen molekülü parçalanarak, reaktif serbest oksijen atomuna dönüşür. Serbest oksijen atomları moleküler oksijenle karşılaştığında son derece kararsız olan ozon molekülü (O₃) oluşmaktadır. Ozon hızlı bir şekilde moleküler oksijene (O₂) ve serbest oksijen atomlarına (O) dönüşmektedir. Daha sonra yeniden diğer serbest oksijen atomlarıyla birleşebileceği gibi, serbest oksijen atomları moleküler oksijene dönüşebilmektedir. Bu moleküler ortamdaki diğer reaktiflerle de reaksiyona girebilmektedir. Bu nedenle ozon son derece reaktif bir bileşen olarak tanımlanmaktadır (Güzel-Seydim ve ark, 2004).

Ozon elementinin, florin, klorin trifluorid, atomik oksijen ve hidroksil radikalinden sonra termodinamik oksidasyon potansiyeli en yüksek olan 5. bileşen olduğu belirtilmektedir (Ketteringham ve ark. 2006).

Korona akım yönteminde, biri yüksek akım diğeri alçak akım elektrotu olmak üzere iki adet elektrot kullanılmaktadır. Yeterli kinetik enerji olması durumunda elektrotlar oksijen molekülünü ayrıştırır ve her bir oksijen atomundan bir ozon molekülü oluşur. Jeneratörden hava geçirilmesi durumunda %2-4 ozon üretilebilirken, saf oksijen kullanılması durumunda bu değer %8-10’a çıkmaktadır. Ozon gazı, kendiliğinden oksijen atomlarına parçalandığı için depolanması mümkün değildir (Güzel-Seydim ve ark, 2004).

Saf ozon suda kısmen çözünür ve diğer gazlarda olduğu gibi sıcaklık arttıkça çözünürlüğü azalır. Yüksek enerjili bir molekül olan ozonun, oda sıcaklığında yarılanma süresinin 20 dakika olduğu ve bu süre sonunda kalıntı bırakmadan oksijene parçalandığı belirtilmektedir (XU, 1999).

Ozon uygulamalarında kullanılan ekipman jeneratörler, gazın ürünle temas ettiği tanklar, gazdan arıtma sistemleri, ozon imha üniteleri, filtreler ve egzoz sistemlerinden oluşur.